Het voordeel van een vlaag van opruimwoede is dat je soms van alles uit ver vervlogen tijden tegenkomt. Fotoalbums bijvoorbeeld. Vaak leidend tot een mooie glimlach en warme herinneringen uit de tijd dat geluk nog heel gewoon was. En zo spitte ik zondag jl. deze albums door. Die hadden een hoog Valkenburg gehalte. Ik denk dat ik er al met al toch wel zo’n vijf keer in verschillende settings geweest ben. Een pittoresk plaatsje in een prachtige provincie….
Ik zoem dit verhaal maar even verder in op een specifiek gezelschap. Want ik denk dat ik Limboland drie keer aangedaan heb met Alfred Zuidhof en Hendrik Stalman. Akko en tweemetertien (2.10m) voor intimi. Alfred dronk alleen maar Fanta en je zou verwachten dat hij continu onze chauffeur zou zijn. Die rol was echter weggelegd voor toen nog aankomend chauffeur van De Klok Hendrik. Die het overigens ook vaak bij een frisje hield.
Met Hendrik achter het stuur werd tijdens een koude winterperiode België aangedaan. Waarbij we uiteraard Spa-Francorchamps meepikten. Zo staat het namelijk in mijn geheugen gegrift. Maar kun je zo maar over dat circuit heen rijden? Ergens staat mij ook nog bij dat we vast kwamen te zitten in de sneeuw. En dat Akko en ik al onze krachten en Hennik zijn rijkunsten aan moest spreken om ons weer vlot te krijgen. Ook herinneringen over een toertocht langs oude kastelen en gezellige en uitgebreide ontbijtsessies komen boven.
Het leven in al haar facetten werd dus besproken door ons in de begin negentiger jaren. Uiteraard gingen we ook op stap. Wanneer je toentertijd naar Hilversum 3 (?!) luisterde dan hoorde je altijd dat de bekende radio DJ’s naar Scala Jumbo in Valkenburg gingen om plaatjes te draaien. Daar moesten wij dus ook heen. Het werd een onvergetelijke avond. Voor mij dan. Want ik besloot mijn dikkeglazenbril thuis te laten en droeg mijn Ajax pet losjes nonchalant achterstevoren.
Rustig lurkend aan een biertje kwam er maar zo een Limburgse schone naar mij toe. Chantal heette ze en ze was Roda JC fan. Daar zat ze ook altijd achter de kassa om toegangskaartjes te verkopen. Volgens mij zag ze er heel lekker uit maar zonder bril twijfelde ik toch enigzins. Mijn reisgenoten, die zich discreet teruggetrokken hadden, staken echter hun duim omhoog ten teken dat het wel goed zat. En net toen ik dacht van ‘verhip, dit kon wel eens een mooie avond worden’ was ze maar zo verdwenen. Volgens Akko was haar vriendje binnengekomen. Ik heb Chantal, van kassa 3 Roda JC, helaas nooit meer gezien….
Valkenburg, vrouwelijk schoon en het mannelijk trio uit Middelstum waren een bijzondere combinatie. De laatste keer dat we in deze setting Valkenburg aandeden was in 1995. Voor mij een ideale gelegenheid om er nog even enige dagen tussenuit te knijpen alvorens ik in augustus in militaire dienst moest. Toen ik tijdens een warme zomerdag op bed een licht katertje weg probeerde te werken, hoorde ik mijn roommates bij het raam praten met de buren die even verder op de gang logeerden. Zo te horen waren het dames. We mochten wel even bij ze binnen komen.
‘Kom Bert jong!’ En ik waggelde dus achter beide mannen aan die niet wisten hoe ze snel ze richting de kamer op de hoek moesten komen. Toen ik binnenstapte wist ik direct waarom. Op bed lagen twee Haagse meiden in bikini. Zo strak als wat en bloedjemooi, alletwee, heus waar. Het verhaal wordt nog gekker en ongeloofwaardiger. Met dank aan mijn (geveinsde?) brakheid mocht ik tussen beide dames in liggen. Iets waar ik gretig op in ging. Gekker wordt het verhaal gelukkig niet. Op de een of andere manier maakten we geen gebruik van hun aanbod om ’s avonds gezamenlijk op stap te gaan. Ergens denk ik nog steeds dat ik in een Fanta Morgana van Akko ben getrapt…..
In 2000 ben ik nog eens met Frans, Wim, Johan en Wessel naar Valkenburg teruggekeerd. Ook Wim had mooie herinneringen aan Scala Jumbo. Maar hoe we ook zochten, dit danspaleis was niet meer te vinden. Later hoorden we dat de poorten definitief gesloten waren. Wat restte was de befaamde gondeltocht naar beneden, de fietsbeklimming van de Cauberg en een bezoek aan de grotten van Valkenburg. Ook prachtige herinneringen inderdaad maar ergens kunnen ze niet tippen aan die van Chantal, kassa drie Roda JC…..