Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn naam is Reinder de Vries en ik ben op 4 februari 1955 geboren ‘op Meij’, in Uithuizermeeden dus. Als jongste telg uit een arbeidersgezin met drie kinderen. Mijn vader heeft tot zijn 48e bij allerlei boeren gewerkt maar kon toen bij Meelfabriek Moorlag in Uithuizermeeden aan de slag. Dat was voor mij een ideale kruiwagen voor een vakantiebaantje. Ik heb dus ook heel wat baaltjes meel mogen verstouwen.
Door mijn opleiding aan de Zeevaartschool in Groningen kwam ik daar op het internaat terecht. In de weekenden ging ik weer terug naar Uithuizermeeden. Het ouderlijk huis was ook de plek waar ik woonde tussen lange zeereizen door. Ik heb hierna nog een tijdje in Winschoten gewoond, de plek waar mijn vrouw woonde toen ik haar leerde kennen. In november 1990 zijn naar deze twee-onder-een-kapwoning aan de Hooiven in Delfzijl verhuisd.
Inmiddels wonen we hier dus al weer bijna 28 jaar met heel veel plezier. In 2016 hebben we feest met onze buren gevierd vanwege het heuglijke feit dat we toen 25 jaar onder één dak woonden. In Delfzijl voel ik mij thuis. Ik heb mijn werk hier, er zijn veel voorzieningen en af en toe komt mijn oude zeemanshart boven en ga ik naar de haven om de zeelucht op te snuiven….
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben in 1985 getrouwd met Alberta Fokkens. De eerste keer dat ik haar zag was in Scheemda toen een zus van een kameraad jarig was, zij was een collega van Alberta. Onder het mom van een garagebezoek heb ik twee keer een poging gewaagd om bij haar op visite te gaan. Ik wist haar adres niet precies maar had van te voren in het telefoonboek de adressen doorgestreept van andere straatbewoners, daardoor bleven er uiteindelijk maar een paar huizen over.
Helaas was ze de eerste keer niet thuis. Na een tandartsbezoek had ik meer succes. Wel moest ik mijn best doen om een gevulde koek weg te werken en dat viel na dit tandartsbezoekje nog niet mee. Dat mocht ik natuurlijk niet laten blijken, ik was immers op zoek naar een geschikte garage….
Dit bezoekje smaakte echter wel naar meer. Twee jaar later stapten we in het huwelijksbootje. Het huwelijk heeft ons vijf kinderen geschonken waarvan er nog drie in leven zijn. Twee wonen thuis en studeren in Groningen en een van kids woont vlakbij, aan de Wending in Delfzijl Noord.
Wat is uw voormalig beroep?
Toen ik nog ‘op Meij’ woonde, wilde ik als klein jongetje koningin worden. Later werd dit toekomstideaal ingeruild door het vak van postbode. Het leek mij geweldig om veel kaartjes bij jarige mensen door de deur te mogen gooien om vervolgens uitgenodigd te worden om een gebakje te eten. Het werd uiteindelijk, na eerst de MAVO in Uithuizermeeden te hebben afgerond, de Zeevaartschool in Groningen. Daar was de machinistenopleiding waar ik voor koos, terwijl de stuurlui in Delfzijl opgeleid werden.
Ik wilde wat van de wereld zien en dan is zo’n opleiding natuurlijk ideaal. Ik kon deze opleiding volgen dankzij een studiebeurs van de Shell. Wat automatisch wel inhield dat je vier jaar voor ze moest werken nadat de opleiding was opgerond. Maar dat vond ik dus helemaal niet erg. Als machinist voer ik de hele wereld over. Van Noord- en Zuid-Amerika (van coast to coast) tot Singapore, van Zuid-Afrika tot de landen rondom de Middellandse Zee.
Een prachtige tijd natuurlijk maar toch begon het mij op den duur tegen te staan. We kwamen vaak op dezelfde plekken en je was natuurlijk lang van huis. Soms wel drie tot vijf maanden en toen ik Alberta leerde kennen, vond ik het op den duur wel welletjes. Zoals zoveel ‘oude’ zeemannen, kwam ik vervolgens bij de Akzo terecht. Zij waren toen net bezig om hun oude centrale om te bouwen naar een nieuwe versie en hadden daardoor nieuwe medewerkers nodig.
In ben er in 1985 begonnen in een vijf ploegendienst. Ik werd operator van de centrale, de unit die stoom en stroom opwekt die door de andere units en Akzo bedrijven wordt afgenomen. Tegenwoordig werk ik in de ochtend- en middagploeg. Ik moet of om 07.00 of om 15.00 uur beginnen. Ik zeg wel eens gekscherend dat een operator gewoon rustig aan een tafel moet zitten, want dan gaat het immers goed in het bedrijf en loopt alles op rolletjes.
Maar uiteraard verrichten we onder werktijd ook wanneer alles goed draait de nodige werkzaamheden. We maken regelmatig inspectierondjes en wanneer dan lekkages of storingen geconstateerd worden dan verhelpen we die ter plekke. Dit doe ik dus al 32 jaar met heel veel plezier. Ik ga bijna nooit met tegenzin aan het werk, geen dag is immers hetzelfde. Niet iedereen zal het er mee eens zijn maar ik zie de centrale als het hart van het bedrijf. Wanneer elders op het terrein storingen zijn dan merken wij dat direct op de centrale.
Wat mij betreft ga ik nog enige jaren door hier maar je weet natuurlijk nooit wat er gebeurt. Misschien ervaar ik over drie jaar wel de nodige fysieke ongemakken, dan wordt het natuurlijk al weer een ander verhaal.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Van een pensionering is dus nog geen sprake. Ook buiten het werk om ben ik een bezige bij. Met als voornaamste hobby’s het oplossen van sudokupuzzels (maandelijk moet er wel weer een nieuw puzzelboekje worden aangeschaft) en het lezen van boeken. Maar ik ben ook op het bestuurlijk en organisatorisch vlak lekker druk. Zo zit ik vanuit het CNV in de OR van Akzo. Ik had dit in de jaren negentig al enige jaren gedaan en ben er vorig jaar weer mee begonnen.
Ook op politiek gebied ben ik jarenlang actief geweest en wel voor het CDA. Dit begon in Winschoten en toen ik hier in 1990 kwam te wonen, werd ik gevraagd om mee te draaien in het campagneteam. Vervolgens ben ik achttien jaar bestuurlijk actief geweest, eerst als penningmeester, later als secretaris. Van 2010 tot 2014 zat ik in de Delfzijlster gemeenteraad en ik heb zelfs anderhalf jaar meegedraaid in de Provinciale Staten, van oktober 2005 tot maart 2007. Dat was een bijzondere ervaring, erg leerzaam ook.
Tegenwoordig ben ik niet meer politiek actief maar daar zijn allerlei functies binnen het CNV en de PCOB (Protestants Christelijke Ouderen Bond) voor terug gekomen. Bij de PCOB ben ik zowel voor de afdelingen Appingedam en Delfzijl actief. In Appingedam als secretaris en in Delfzijl als voorzitter en secretaris. Ook ben ik de afgevaardigde richting de landelijke ledenraad.
Ook zit ik hier in Delfzijl in de bewonerscommissie van onze wijk, we organiseren regelmatig bijeenkomsten om elkaar als buurtgenoten te ontmoeten en beter te leren kennen. Tevens ben ik ouderling van de protestantse kerk wat naast de kerkenraadsvergaderingen bijwonen ook inhoudt dat ik regelmatig bezoekjes afleg aan (oudere) gemeenteleden. Ik ben inmiddels met mijn tweede periode bezig. Je merkt wel dat ik mij niet hoef te vervelen.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Mijn trouwdag en de geboorte van onze kinderen.
En de dieptepunten?
Tragisch genoeg zijn twee van onze kinderen ons ontvallen. Eén vlak voor de geboorte en onze oudste mocht slechts 25 jaar worden. Zes jaar geleden is zij in haar slaap overleden. De wekker ging af maar er kwam geen respons vanuit haar slaapkamer. Pogingen om haar te reanimeren mochten niet meer baten. Dit heeft natuurlijk een geweldige impact gehad op ons leven en op ons gezin.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ooit wilde ik dus koningin worden maar via een zeemansbestaan werd ik dus operator bij de Akzo. Natuurlijk heb ik op zee het nodige beleefd. Zo stonden we eens in de wacht voor de haven van Curaçao. Aruba ligt vlakbij en met een motorsloep voeren we hier naar toe. Op het strand ontwaarden we veel meer Nederlandse mensen. Collega’s van een Duitse boot wilden ons voorbeeld volgen maar zij waren echter niet welkom en moesten onverrichter zake terugvaren. Dit zijn dan toch ervaringen geweest die je bij blijven.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Londen is onze favoriete stad, daar zijn mijn vrouw en ik al een paar keer geweest en hier zullen we ongetwijfeld nog wel een keer komen. Een bezoek aan Wenen staat hoog op onze bucketlist, hetzelfde geldt voor een cruisetocht in Noorwegen.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik zou het niet weten.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Ik twijfel tussen een 7 of een 7,5.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik denk dat we al heel wat hebben besproken. Misschien is het nog leuk om te vermelden dat Alberta godsdienst geeft op diverse openbare scholen in de omgeving, onder andere in ’t Zandt, Zeerijp en Westeremden. Een baan van zestien uur in de week.
Waarbij de term godsdienstles inmiddels veranderd is in het vak levensbeschouwing. Vroeger gaf ze veel les in de groepen 6,7 en 8. Tegenwoordig ook bij de kleuters, vaak hun eerste kennismaking met het geloof en de bijbel. Dit doet ze met heel veel plezier.