Dit sportweekend had een groot All Stars gehalte, bedenk ik mij, zittend achter mijn PC, op maandagmorgen, op zoek naar inspiratie. Dat zijn al vijf zinnen in één zin. Dat kan ook niet de bedoeling zijn. Toch is dat wel wat ik denk. Vrijdagavond mocht ik een keer weer als gastspeler met de 45+ voetballers mee. Dat kan tegenwoordig ook prima, want in die leeftijdcategorie begeef ik mij inmiddels. We waren te gast bij een stadse vereniging en dat hebben we weer geweten.
Na eerst een half uur doelloos rond gedribbeld te hebben, kwam er uiteindelijk een scheidsrechter opdraven en mochten we de spits afbijten tegen SC Loppersum. Een gelijkopgaande wedstrijd waarbij de punten gedeeld werden. Dat was nog wel een leuk partijtje. Al snel bleek dat één van onze drie tegenstanders afgezegd had. Wedstrijd twee werd dan ook gespeeld tegen een soort van vriendenteam, zonder scheidsrechter, op een half half kunstgrasveld. Inderdaad een kwart veldje waarbij de (te) jonge gasten ons toch nog alle hoeken van het veld lieten zien en we dik de bietenbrug opgingen.
Tijdens de derde avondwedstrijd begon het zowaar ook nog even te miezeren. Onze gastheren hadden er echter nog wel zin in en onder leiding van een zombiescheids, in dagelijkse kleren rondlopend met zijn mobiel als tijdsindicator, verloren we ook deze wedstrijd uiteindelijk dik op ons kwart speelveldje. Na die tijd nog even gezamenlijk douchen gelijktijdig met nog enige teams en de conclusie dat dit toch ook wel een opgave is op je vrije vrijdagavond liet zich maar moeilijk wegdrukken. Gelukkig voelde Vita Nova, waar nog even een afzakkertje genomen werd, wel vertrouwd aan…..
Zaterdag was ook een bijzondere dag. Ik liet mij de aangeboden lunch, voor alle nieuwe sponsoren van de voetbalclub, goed smaken en besloot wat later richting Kantens af te reizen. Met de avond er voor reeds in de benen en de wetenschap dat er maar liefst achttien spelers op papier stonden, kon ik mijn inziens wel verzaken. Met de fiets die kant op gaan was toch best nog wel een opgave, met een beste poeste wind vol in de bakkes en de voetbaltas aardig in de weg zittend.
Toen ik om vijf voor half drie op sportpark De Kooi aankwam, was het akelig stil. Geen spelers die al druk aan het warmlopen waren, geen scheidsrechter die de aanvoerders naar de middenstip dirigeerde. Even kwam de gedachte bij me op dat ik verneukt was. Dat de wedstrijd toch nog afgelast was, zonder dat ik hiervan op de hoogte was gesteld. Dat bleek gelukkig niet het geval. Wel zaten er in kleedkamer 1 slechts drie spelers waaronder de ‘oude’ Cor Moorlag (bijna zeventig?) en de jonge Kraai. Gelukkig kwamen er vanuit Middelstum steeds meer Kaansters de goede kant op en konden we een kwartiertje te laat, toch nog beginnen.
De helden van KRC 1 waren gelukkig kapot gespeeld. En waar ze ons derde het leven met 4-4 onverwacht zuur hadden gemaakt, waardoor de kampioensplannen weer een week in de ijskast kunnen, konden ze bij ons geen potten meer breken. Gezien het grote aantal spelers, besloot ik de tweede helft vanachter de kantineglazen te aanschouwen. Dat had ook wel wat, zeker gezien het mooie uitzicht over het veld en het gezelschap van Meijer en Koopman waardoor de koffie al rap ingeruild werd door het bruine gerstenat…..
De terugreis ging voor de wind dan ook een stuk rapper en in onze eigen thuishaven was het heerlijk druk. Het vlaggenschip speelde zich in de derby tegen De Fivel zo goed als veilig en had een goede pot voetbal afgeleverd. Dat gaf de burgers met hun blauwwitte harten weer zoveel moed dat er ook velen nog even bleven hangen in de kantine. Daarna zag ik onze eigen FC in de dying second nog even winnen. Ook dat ging er in als Deventer koek.
De zondag kende iets meer sportieve teleurstellingen. Onze eigen Klimaatstars verloren hun play-downwedstrijd met 2-3 en zijn nog lang niet veilig op eredivisieniveau. Feyenoord won (te?) gemakkelijk in Arnhem waarna 020 een zwarte bladzijde vol schreef in lichtstad Eindhoven. Maar het nakende eerste landskampioenschap van Feyenoord heeft ook wel weer wat. Wat zijn ze van ver gekomen zeg… Diepe financiële en sportieve dalen lijken overwonnen te zijn. Binnenkort kolkt het weer eens op de Coolsingel. En dat lijkt mij een mooie zin om deze blog, met een hoog All Stars gehalte, af te sluiten…..