Bert, kun je jezelf even kort voorstellen?
Oei, waar moet ik dan beginnen? Als rasechte Groninger ben ik geboren in het ziekenhuis van onze provinciehoofdstad, onder de rook van de Martinitoren dus. Mijn tweelingzus was net even eerder en gaf mij het seintje dat het veilig was. Als zoon van de melkboer heb ik mijn hele leven in UIrum gewoond. Getogen op ‘Snakkeburen’, vandaar dat ik af en toe licht overdrijf. Op mijn 15e verhuisd naar de Trekweg waar we een loods hadden voor onze drie rijdende winkels.
In 1988 ben ik getrouwd met ‘mijn Wilma’ en sinds die tijd wonen we hier aan de Dr. Schönfeldstraat. Niet veel later diende zoon Maikel zich aan en enige jaren later werd dochter Mandy geboren. Beide kinderen zijn op jonge leeftijd het huis uit gegaan en wonen in Zoutkamp. Maikel heeft samen met zijn vriendin Geertruida een zoon, wat inhoudt dat ik al vrij jong opa werd, en ik ben zelfs benoemd want hij kreeg als roepnaam Bert mee. Mandy zie ik zeer regelmatig want zij heeft een kapsalon bij ons aan huis.
Tja, en dat de muziek en het zingen mijn grote hobby’s zijn, is waarschijnlijk de reden van je komst. Daarnaast mag ik graag motor rijden en voetballen. Zeester 1 was mijn team. Niet dat ik zo’n goede voetballer ben maar de zondagtak had maar één elftal.
De melkkar ingeruild voor de Qbuzz?
En vergeet mijn taxiavonturen niet. Maar het klopt dat ik in 2011 met pijn in het hart om bedrijfseconomische redenen de melkkar heb weggedaan. Met als thuisbasis Ulrum heb ik dertig jaar de boodschappen rondgebracht in vele dorpjes van de gemeente De Marne. Je begrijpt dat dit door de opkomst van de grote supermarkten op den duur geen vetpot meer was.
Daar thuis zitten niets voor mij is, moest ik dus op zoek naar wat anders. Ik mag graag bij de weg zijn en mensen blij maken dus het vak van taxichauffeur was mij op het lijf geschreven. Helaas was het na drie jaar afgelopen maar gelukkig waren ze bij de UVO wel zo blij met mij dat ik na een half jaar terug kon komen. Je begrijpt dat een vast contract er niet in zat. Dat duurde mij te lang en zo ben ik sinds januari buschauffeur bij de Qbuzz. Ik toer nu lekker door de gehele provincie. En inderdaad vragen de passagiers wel eens aan mij of ik een liedje voor ze wil zingen…
Wanneer is Burdy geboren?
Ik was vroeger op jonge leeftijd als plaatjesdraaier al zo’n ‘geheime zenderpiloot’. Op 13-jarige leeftijd wist ik dat wanneer je een coaxkabeltje in de zender en een stekkertje aansloot op een cassetterecorder dat je dan met je plaatjes de ether in kon. Dat viel de uitbater van café ‘De Paardenstal’ in Ulrum ook op en niet veel later draaide ik op zaterdagavond in zijn kroeg de plaatjes aan elkaar.
Ik bouwde zelf een soort van discotheekinstallatie waarmee ik langs andere dorpjes in de buurt trok. Ik was 26 jaar toen ik tijdens de discoshows zelf begon mee te zingen. Steeds vaker hoorde ik van mensen: ‘Daar moet je wat mee gaan doen!’. In 1992 heb ik de stoute schoenen aangetrokken. Een kameraad noemde mijn eerste opnames op een cassettebandje: ‘Burdy’s first tape’. Mijn artiestennaam was geboren en in hetzelfde jaar verscheen mijn eerste singel: ‘De vissers van Zoltkamp’!
Waar komt je zang- en entertainmenttalent vandaan?
Met broers die gek waren van muziek en het apparatuur voorhanden was het niet eens zo gek dat ik uiteindelijk in de muziek beland ben. Mijn ouders hebben ook iets met muziek, zij vonden vooral Duitstalige nummers mooi. Jij hebt het over zangtalent, zelf vind ik dat wel meevallen hoor. Maar vals zing ik ook niet en ik heb een herkenbare stem die je er zo tussenuit pikt.
In mijn jongere jaren was ik misschien wel iets te bescheiden en bedeesd. Wanneer van te voren een zaal door de speaker wordt opgewarmd en uit zijn dan dak ging, had ik zoiets van: ‘doe maar rustig aan jongens, ik ben het maar’. En dat zei ik ook vaak tegen het publiek. Maar wanneer mensen regelmatig tegen je zeggen dat ik niet zo kleinerend over mijzelf moet praten omdat ze het zo mooi en bijzonder vinden (‘’t Is best wel knap hoor, was toe presteerst’) dan leer je dit vanzelf wel af.
Op de bühne kom je helemaal tot leven?
Daar moet het gebeuren natuurlijk. En gelukkig deed het publiek vanaf het begin zeer enthousiast mee. Tijdens ‘De vissers van Zoltkamp’ deinde de mensenmassa collectief steevast ‘van links naar rechts’ mee. Dat schept natuurlijk een verwachtingspatroon. Het is altijd weer een uitdaging om aan de kreten ‘Feestbeest’ en ‘Altijd feest met Burdy’ te voldoen.
Het gekke was dat ik eigenlijk eerder buiten de provinciale grenzen bekend werd. Vooral in Friesland en Overijssel was het altijd feest. Groningen volgde later. Tegenwoordig treed ik gemiddeld elke week minimaal één keer op. Deze week is het weer bal want donderdag sta ik in Vlagtwedde, vrijdag in Eenrum tijdens de jaarlijkse feestweek en zaterdag in Roden met tal van grote namen.
Schrijf je je nummers zelf?
Ik schat dat ik in de loop der jaren meer dan honderd nummers geschreven heb. Soms schiet mij ’s nachts maar zo een nummer in de kop. Dan moet ik zorgen dat ik dit op een of andere manier vastleg want je ben de melodie of tekst maar zo weer vergeten. ‘De vissers van Zoltkamp’ heb ik bijvoorbeeld geschreven na een optreden in Zoutkamp. Iemand zei na het optreden tegen mij: “En nou ook ev’n een nummer schrieven over Zoltkamp hé!” De laatste jaren schrijven ook andere tekstschrijvers nummers voor mij. Een voorwaarde om deze liedjes te zingen is wel, dat ik mij er in thuis moet voelen.
Je wilt aantallen horen? Al met al hebben deze nummers geleid tot drie DVD’s, tien albums/CD’s en zo’n dertig singles. Hier zijn 15 tot 20.000 exemplaren van verkocht. Er is wel eens tegen mij gezegd dat het voor mijn hitparadedoorbraak jammer is geweest dat ik niet in het singletijdperk ben ‘opgegroeid’. ‘Met m’n ogen dicht’ had zich hier bijvoorbeeld goed voor geleend maar is niet als single uitgebracht.
Het ligt in de planning om in het jubileumjaar een verzamelalbum uit te brengen. Het uitbrengen van een single of album wordt trouwens wel een steeds kostbaarder aangelegenheid. Mensen onderschatten dit wel eens. Een nieuwe single uitbrengen kost je al gauw zo’n €2000,-. Voor mij is het nog steeds een mooie hobby dus als het kostendekkend uitpakt dan ben ik al tevreden.
Wat maakt Burdy uniek?
Ik denk door het onderscheidend vermogen. Ik probeer dit door eigen ingevingen ook in mijn liedjes door te laten klinken. En je moet echt zijn, je niet beter voordoen dan dat jezelf bent. Die wijze les heb ik ooit eens meegegeven aan Thomas Berge en daar herinnert hij mij nu nog steeds aan. En ik ben een vrolijk persoon, altijd in voor lol en gekkigheid. Ik probeer ook altijd nieuwe acts te bedenken voor op het podium. Op die manier probeer ik het publiek te boeien en ze nog meer bij een optreden te betrekken. En dat werkt.
Volgend jaar vier je een geweldig jubileum?
In 2017 zit ik 25 jaar in het vak. Een bijzonder jubileum inderdaad en met dit gegeven wilde ik graag iets doen. Martiniplaza bleek te duur maar in ‘De Pompstee’ in Roden wil ik een mooi jubileumconcert neerzetten met een live band, een dansgroep en diverse gastartiesten. Het optreden zal uit drie sets bestaan met in totaal een kleine dertig nummers die ik in de loop der jaren gemaakt heb. Op 11 februari is het zo ver.
En dan komt er best wel wat op je af hoor. Ik ben al een jaar bezig met de voorbereidingen en vind het best spannend. Het optreden wordt door een filmploeg vastgelegd. En nu maar hopen inderdaad op een volle bak.
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten uit je carrière?
Optreden bijvoorbeeld voor grote mensenmassa’s zoals enige stadion optredens bij de FC Groningen of deelname aan diverse Mega Piraten Festijnen in o.a. Borger, Groningen, Marum en Onstwedde. Op deze festivals komen duizenden mensen af. Verder heb ik aan diverse landelijke televisieprogramma’s mee mogen doen. Op de nummer 4 positie in ‘Alle 50 goud’ voor ‘Met m’n ogen dicht’ van RTV Noord enige jaren geleden ben ik nog steeds trots. Dat was nog in de tijd dat je een kaartje op moest sturen om op je favoriete nummer te stemmen.
Dieptepunten heb ik gelukkig niet al te veel meegemaakt. Wel vond ik het heel vervelend dat ik twee optredens op één avond af heb moeten zeggen omdat ik geen stem meer had. De dag er voor lukte het nog wel, zij het heel moeizaam. Dat vind ik wel een drama hoor want ik ben eigenlijk nooit ziek. Dat is ook wel mijn grote angst dat het nog eens gebeurd. Het vak van buschauffeur werkt ook niet echt mee want ik zit vaak op de tocht en mag ook graag een praatje maken met de passagiers, haha.
Nog leuke zanganekdotes?
Ach, je maakt zoveel mee tijdens een optreden. En ik ben altijd in voor een geintje natuurlijk. Zo wilde ooit een fan een handtekening op zien ‘blode kont’ hebben, midden in een volle zaal. Ik dacht, dat durft hij toch niet en ik stemde er mee in. Tot mijn verbazing trok hij ‘zien boksem noar beneden’ en was ik aan de beurt…
In Kloosterburen wilden ooit twee vrouwen een handtekening op de borst hebben. En wie ben ik dan om dat te weigeren? Even later werd ik op door een man op de schouders getikt. Hij vroeg wat mij het recht gaf om die vrouwen hun borsten te betasten? ‘Kom moar even mit noar boeten!’. Het bleek om een ex van één van de vrouwen te gaan. Uiteindelijk heb ik de zaal onder begeleiding verlaten…
Tot zover de ludieke verhalen hoor. Ik maak ook hele serieuze zaken mee. Optreden tijdens begrafenissen en crematies bijvoorbeeld. Dat zijn natuurlijke bijzondere optredens. Vooral een optreden tijdens een begrafenis van een klein kind heeft diepe indruk op mij gemaakt.
Ulrum is het mooiste plekje van het Hogeland?
Het is mijn thuis! Iedereen kent iedereen, een groot ons-kent-ons gevoel derhalve. Hier ben ik gewoon Bert Schaap dus en voor iedereen benaderbaar.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Ik ben gek op een sorbet. Maar een reisje met vrouw en kinderen naar een warm land is ook niet te versmaden!
Waar staat Burdy over 10 jaar?
Ik hoop dan alles nog steeds onder controle te hebben en een leuk leven te leiden met mijn vrouw en (klein)kinderen. Verder vind ik het eigenlijk niet zo heel belangrijk. Het zou natuurlijk mooi zijn wanneer ik tegen die tijd nog steeds de mensen weet te amuseren want dat is toch mijn belangrijkste drijfveer. Niet alleen tijdens optredens hoor maar ook als buschauffeur. Even dollen met de mensen, dat is toch het mooiste wat er is?
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik hoop dat de mensen nog lang plezier aan mijn muziek mogen beleven. Ik zit wat dat betreft nog vol met energie en plannen. Hoewel het niet alleen maar rozengeur en maneschijn is in het artiestenwereldje.
Uiteraard hoop ik op een volle bak tijdens mijn jubileumconcert. Dat wordt misschien wel de laatste keer dat ik zo’n groot feest mag geven. En volgend jaar sta ik zelfs in het theater. In Theater vanBeresteyn in Veendam, dat is voor het eerst. Wie weet wat voor gevolg dit nog kan hebben. Je merkt het, het enthousiaste is er nog steeds! Gelukkig wel, anders had ik het ook geen 25 jaar volgehouden…..