In ben al enige tijd aan het graven naar mijn eerste herinneringen vanuit Bedum. Herinneringen uit mijn pre-tienerjaren eigenlijk. En die laten zich niet opgraven. Dat is best wel vreemd eigenlijk. Want vroeger woonden mijn ome Johan en tante Tiny in Bedum. En wanneer ik met moeders de vrouw in de bus naar Groningen ging, reed lijn 61 ongetwijfeld al door Bedum heen. En ook als jong voetballertje moet de streekderby tegen CVVB vast wel eens op het programma gestaan hebben…
En toch komt er niets bovendrijven. En nu we het toch over bovendrijven hebben, ik sla even een bruggetje zoals u merkt, schiet mij ineens het Bedumer openluchtzwembad te binnen. Nu komen wel nostalgische herinneringen boven en waarschijnlijk ook wel bij meer mensen die dit lezen. Tussen het zwemmen door lekker even pielen met een bal of even naar de kiosk toe voor een versnapering of gewoon genieten van de zon en de eerste vlinders in de buik…
Bedum, de grote plaats onder de rook van Groningen. De plaats van de ‘Schaive Toren,’ Gerrit Koning en natuurlijk zijn uitgaanspaleis Fame. Er is een jaar geweest, 1993 om precies te zijn, dat ik echt elk weekend, met uitzondering van een zomervakantie die op Rhodos doorgebracht werd, naar Fame moest. Soms werd ’s nachts om half drie nog een taxi besteld vanuit The Rising Sun om maar niets te hoeven missen. Eerst vaak naar café De Scheve Toren (toch?), daarna Café Koning om vervolgens het licht aan te zien gaan (het eigen lampje ging dan vaak uit) in Gerrit’s danspaleis.
Dat het er soms om weg ging laat zich wel raden. Talloze anekdotes zou ik zo op kunnen diepen maar laat ik dat maar niet doen. Overigens kon niet elke Bedumer mijn door alcohol veroorzaakte overenthousiaste benadering waarderen. Volgens de lange Tuit waren er in die tijd wel enige Bedumers die mij een corrigerend tikje wilden geven. Gelukkig is het er nooit van gekomen.
Ook mooie herinneringen aan latere streekderby’s komen boven. Het was en is lastig winnen in Bedum. In het tweede stond ik ooit eens rechtsback en ik heb de hele wedstrijd als een bezetenen achter die snelle Andre ‘Hatsjee’ Koopman aan moeten rennen. CVVB 4 was ook altijd een titanenwedstrijd. Gert Jan Hageman, Wilfred Bronsema, Chris Slager en die vaste scheids zonder al te veel haar. Ergens speelden we altijd tegen 12 man, haha…. De wedstrijden van de laatste jaren tegen SV Bedum 8 werden al wat gemoedelijker. Dat zal ongetwijfeld door de inbreng van oud Middelstumer Hayo Bouma gekomen zijn….
Bedum, vroeger voor mij al vaak the place to be dus. Het Trefcentrum stond garant voor mooie schoolfeestjes en optredens van bijvoorbeeld Melrose. Gelukkig heb ik het uitgaansleven zo langzamerhand vaarwel gezegd. Maar toch stond ik vorig jaar na het bedrijvenvoetbal maar zo in die feesttent te krabben bij de sporthal. Als straf heb ik mijzelf maar gepijnigd op een enkeltje Middelstum, lopend wel te verstaan…
Tegenwoordig schrijf ik mij zo langzamerhand te pletter voor Bedum. Ik chargeer een beetje, dat begrijpt u. En met heel veel plezier hoor! Bedumer Winterkrant, Bedumer Omloop, Bedumer Bedrijvenvoetbal. Wat is Bedum eigenlijk een bedrijvig dorp (geworden?). Er ging volgens mij vroeger wel eens het gerucht dat dergelijke initiatieven hier niet mogelijk zouden zijn. Dat is dan rap veranderd.
Als ik in mijn adverteerderbestand en opdrachtgeverlijst kijk dan bespeur ik hier ook opvallend veel Bedumer invloed, al of geen import. Pieter en Karen, de gebroeders Zijl, René, Chris, Marten, Robert Jan. Heerlijk hoor! Ook schrijvend gezien is Bedum zo langzamerhand de place to be dus voor mij. Dan zijn al die uitgaansweekenden toch nog ergens goed voor geweest. Ik hoop dan ook snel weer te kunnen verschijnen in dit dorpje aan het Boterdiep. Hetzelfde diep dus waar Middelstum aan ligt. Zou daar wellicht het geheim van de aantrekkingskracht liggen? Iets zegt mij dat dit vandaag of morgen al wel weer zo ver kan zijn. Hotel ’t Gemeentehuis lonkt……