Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Voor de vuist weg, een dunne scheidslijn

Ik had voor deze week bewust de woensdag vrijgelaten voor een last-minute column. Daarbij ging ik er vanuit dat er in de Sunsation feesttent vanzelf wat inspiratie voor een column omhoog zou borrelen. En volgens mij is dat ook gebeurd. Zo rond klokslag 02.00 uur in de zaterdagnacht van 18 op 19 april.

Het moment inderdaad dat DJ Roy Keuter een diepe buiging maakt naar de organisatie van dit muziekfestijn. Zeven jaar geleden draaide hij voor het eerst tijdens de Hollandse Avond, traditiegetrouw de zinderende slotavond van Sunsation. Hij wist het nog heel goed, het was een optreden voor 900 bezoekers. Zaterdag jl passeerden 2200 feestvierders de toegangspoorten van Sunsation in Oosterburen. Voor het eerst was de 2.000 bezoekers grens verpletterd.

En met DJ Roy als kapstop van de Hollandse Avond maakt het verder ook niet zo veel meer uit wat er op het podium staat. Door een perfecte organisatie neer te zetten, komt de gezellige sfeer vanzelf. En dat straalt uit naar de rest van Het Hoogeland dat inmiddels weet dat er in Middelstum doorgaans een leuk feestje te vieren valt. Maar toch doet het doorbreken van zo’n magische grens iets met de organisatie, denk ik. De brede glimlach bij de programmeur, de duim omhoog inclusief lach van oor tot oor bij de voorzitter. Een jaar voorbereiding en twee weken keihard knallen betaalden zich terug in een prachtige ontlading…

Twee jaar geleden werd ik door de organisatie voor het eerst gevraagd om een artikel te schrijven over het toen 25-jarig bestaan van het muziekfestival. Ik weet nog dat ik met flyertjes voor het levensboek door het dorp liep, toen mij door Ineke deze vraag gesteld werd. Natuurlijk wilde ik dat graag doen hoewel ik op dat moment niet super lekker in mijn vel zat. Onzeker acterend op nieuw ingeslagen wegen, geen flauw idee waar dit allemaal naar toe zou gaan. In mijn hoofd ontwikkelde zich zelfs een ontsnappingsroute om na een half jaar een streep te zetten door dit malle ‘Live your Dream’-project.

Zover is het gelukkig niet gekomen. Het deed mij goed om in de feesttent te horen van deze en gene om vooral maar lekker op ingeslagen wegen door te gaan. Een heerlijk gevoel wanneer blijkt dat mensen waardering hebben in datgene wat jij eigenlijk het liefste doet. Ik herinner mij nog een ‘optreden’ in het RTV-Noord radioprogramma Noordmannen toen Marcel Nieuwenweg mij de vraag stelde waar ik over 10 jaar zou willen staan. Ik gaf toen als antwoord dat ik het geweldig zou vinden als ik dan dagelijks voor mijn website zou kunnen schrijven en daar de kost mee zou kunnen verdienen.

Twee jaar verder kan ik stellen dat dit boven verwachting aardig goed lukt. Omzet- en kijkcijfertechnisch zit de website aardig in de lift met stijgende bezoekersaantallen, een grote groep (vaste) adverteerders en nieuwe impulsen van particulieren en ondernemers middels de club van 50. Het is heerlijk te constateren dat ik op de maandag na Sunsation niet in een after feesttentdip zit maar lekker voor de vuist weg deze column in een klein uurtje aan het beeldscherm toevertrouw. Zonder met lood in mijn schoenen aan een nieuwe werkdag te beginnen of stijf van de spanning en stress naar het werk te fietsen.

Het gaat lekker zo en daar ben ik best wel een beetje trots op. Misschien dat ik daardoor wel een extra antenne had voor de buiging van DJ Roy. Omdat je weet dat achter de schermen veel gedaan wordt om een en ander te realiseren. Het lijkt allemaal vanzelf te gaan maar dat is slechts schijn. En als dan doelstellingen gehaald en zelfs overtroffen worden dan is dat kicken. Dat geeft voldoening en een leuke invulling aan het leven.

Dit lijkt een feelgood column te worden maar het leven kent ook een keerzijde. Een dunne scheidslijn waar dagelijks langs gebalanceerd wordt. Zo zag ik zaterdag bij toeval een stukje van het progamma Radar. Een vrouw had haar eigen onderneming opgezegd om fulltime te zorgen voor haar man die een hersenbloeding heeft gehad. Eigenlijk moest ze nog allerlei pillen, spuiten e.d. kopen en onderzoeken ondergaan maar daar had dit echtpaar simpelweg geen geld voor. Het geld voor de eigen risico is er simpelweg niet. ‘Nederland is een fantastisch land om in te wonen maar je moet niet ziek worden’, zo merkte ze wrang op.

Zondag pikte ik het bericht op dat in een week tijd vele honderden gelukszoekers hun Waterloo gevonden hebben in de Middellandse Zee. Net als mijn persoontje enige jaren geleden droomden ze van een nieuwe invulling van hun leven. Een vlucht vanuit een armoedig en kansloos leven in Afrika naar een ‘droomleven’ in het rijke Westen. De euforie van een opdoemend vrachtschip ontaardde in een koud en kil zeemansgraf. De misselijkmakende reacties van enige medelanders die aangaven dat ze maar in hun eigen land hadden moeten blijven en iets over een verdiende loon zegt iets over de staat van de BV Nederland……

Ik vind het leven soms verrekte onrechtvaardig. Een dunne scheidslijn tussen geluk en ongeluk. Een dubbeltje die de verkeerde kant op kan vallen. Zonder al het leed in de wereld op mijn schouders te willen nemen. Dat heb ik ooit wel eens gedaan en daar werd Bertje niet vrolijk van. En dus typ ik rustig door op ingeslagen wegen en hoop ik dat de mensen mijn verhalen blijven lezen en dat er ondernemers en particulieren zijn die mij willen blijven steunen. En af en toe ga ik naar een feesttent waar ik naast mijn munten ook mijn zegeningen tel: één voor één…

 

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69