Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam is Menne Pieter Tillema, geboren 18 januari 1947. Stedum is de plaats waar ik mijn hele leven gewoond heb, in totaal op 5 verschillende plekken. Acht jaar geleden verkochten we ons huis aan het Klokkenpad om aan de Weemweg te gaan wonen. Daar wonen we nu nog met heel veel plezier. Stedum is absoluut de plaats waar ik mij thuis voel.
Wat is uw burgerlijke staat?
Op 22 oktober 1971 trouwde ik met Ria Vos, afkomstig uit Oostende. Ik ontmoette haar in bar ‘Party’ in Uithuizen, het was liefde op het eerste gezicht. In 1973 kregen we een dochter, Jeannet, ze woont in Bedum en heeft inmiddels zelf ook weer een zoon en een dochter. Zoon Theo werd in 1975 geboren en hij woont ook in Stedum aan de andere kant van de Weemweg. Hij is de trotse vader van 2 dochters.
Wat is uw voormalig beroep?
Na op de ambachtsschool een metaalopleiding gevolgd te hebben en ook diverse cursussen in de metaalrichting te hebben afgerond heb ik eerst enige jaren in de metaal gewerkt. Een toenmalige buurman attendeerde mij er op dat ze bij NKF Kabel in Farmsum mensen zochten.
Daar ik de vieze lasdampen in de metaalfabriek wel gezien had, besloot ik te solliciteren en werd aangenomen. Ik moest toen eerst 10 maanden een opleiding loodpersen volgen in Delft. In de nieuwe fabriek van NKF zouden met deze persen kabels gemaakt worden. In de loop der jaren werd NKF omgedoopt tot Draka, inmiddels is de naam al weer veranderd.
Ik heb al met al dik 30 jaar met heel veel plezier bij Draka gewerkt in verschillende functies. Na nog een tijdje groepsleider geweest te zijn, eindigde ik in de meetkamer. Ik ben nooit één dag met tegenzin aan het werk geweest. Ook heb ik nog een tijdje in de OR gezeten.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Het was in het begin toch echt wel even wennen, wat een verandering. December 2004 was ik nog alle dagen van 07.00-16.00 uur aan het werk, vanaf 1 januari 2005 zat ik alle dagen thuis en moest ik op zoek naar een nieuwe daginvulling. Ik kon met een goede regeling op 58-jarige leeftijd vervroegd met pensioen.
Mijn zoon was baancommissaris bij de Autocrossclub NAC in Kollum. Zij organiseerden wedstrijden in Noord Friesland met als thuisbaan Kollum. Hij vroeg aan mij of ik tijdens deze crossdag wel foto’s wilde maken. Daar is denk ik mijn liefde voor het fotograferen ontstaan.
Aanvankelijk fotografeerde ik vaak bij verschillende autocrossen zoals in het Friese Burum bij het ACVO Opsterland (die ook diverse wedstrijden organiseerden in Groningen en Friesland maar ook het NK en Europese wedstrijden) en voor Autosport Groningen in Winsum voor hun website. Tegenwoordig ben ik ook vaak voor Eemsmondsport op pad in de weekenden, ik ga voornamelijk naar voetbalwedstrijden in de omgeving.
Ook mag ik heel graag fietsen met mijn vrouw. Vaak gaat mijn fotocamera mee (in de loop der jaren werd het aangeschafte apparatuur natuurlijk steeds professioneler) om landschapsfoto’s te maken. Deze stuur ik vaak op naar RTV Noord, naar het onderdeel ‘Groningen in beeld’. Medewerkers van RTV Noord zetten dan vaak zelf onderschriften bij de foto’s.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
De geboorte van onze gezonde kinderen en kleinkinderen en het feit dat we zelf gezond zijn hoewel mijn vrouw wel te kampen heeft gehad met wat fysieke problemen. Gelukkig waren deze door operaties op te lossen. Door de operaties moet ik wel wat meer huishoudelijke werkzaamheden verrichten maar dat is geen probleem hoor. Daar heb ik ook de tijd voor, haha…
Twee van mijn kleinkinderen zitten op voetbal bij SV STEO en SV Bedum. Eind vorig jaar werden ze beide kampioen met hun elftal. Ik vond het mooi om hier bij te kunnen zijn en was druk met het fototoestel in de weer. Beiden belden van te voren op met de vraag of we langs wilden komen, want ze konden kampioen worden! Heerlijk, dit enthousiasme, daar kan ik intens van genieten.
Wat ik ook een hoogtepunt uit mijn leven vind, is dat ik vroeger een kind van de verdrinkingsdood gered heb. Dit is een verhaal van al weer bijna 40 jaar geleden. Mijn vrouw stuurde mij toen naar de winkel om haakjes op te halen, ik nam Jeannet mee achterop de fiets. In de Borggracht aan de Weemweg zag ik wat in het water liggen, ik dacht in eerste instantie aan een blouseje.
Maar toen dit blouseje begon te bewegen, zag ik dat het om een jongetje ging. Ik ben direct in de gracht gesprongen en heb om hulp geroepen. Samen met enige toegesnelde buren is het ons gelukt om hem uit het water te krijgen en weer bij kennis te brengen. Zijn moeder was al wanhopig op zoek naar hem. De ouders waren hartstikke dankbaar. Op zo’n manier een kind redden gaf een goed gevoel. Je moet er niet aan denken wat er gebeurd zou zijn wanneer mijn vrouw mij niet naar de winkel had gestuurd…
En de dieptepunten?
Het vroegtijdig overlijden van dierbaren (ouders/schoonouders/zwager), soms op veel te jonge leeftijd aan de gevolgen van kanker. “Je weet dat je uiteindelijk gaat maar 40 jaar, zoals bij mijn zwager, is wel heel jong”. Dat zijn aangrijpende dingen die je niet in de koude kleren gaan zitten.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Toen ik net begon met fotograferen bij de autocross tolde een Kever in een ronde bocht over de kop na aangetikt te zijn door een andere crosswagen. De tik was zo hevig dat de Kever over de dijk heen rolde en op de kop in de sloot terecht kwam. Terwijl omstanders in het water sprongen om de coureur van een verdrinkingsdood te redden, stond ik vlak bij de wagen te fotograferen.
Daar heb ik mij achteraf voor geschaamd en dit heb ik mijzelf heel kwalijk genomen. “Dit nooit meer”, zo zei ik tegen mijzelf. Ik had op dat moment ook niet het besef dat het zo erg was, ik was veel te druk met foto’s maken. Gelukkig is het met de coureur goed afgelopen, de desbetreffende foto’s heeft hij uiteindelijk van mij gekregen…
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik maak nu veel sport- en landschapsfoto’s maar ik zou ook wel mensen willen fotograferen. Personen die hier in geïnteresseerd zijn, mogen best eens contact met mij opnemen. Voor mij is dit weer een nieuwe uitdaging.
Verre reizen maken, hoeft voor mij niet zo nodig meer. Vroeger zijn we vaak in Zuid-Europa op vakantie geweest. Toen de kinderen nog jong waren, gingen we kamperen op de Veluwe of in Limburg. Nederland is ook heel mooi, daar ben ik mij in de loop der jaren steeds meer bewust van geworden.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Nergens van, ik denk niet dat ik het slecht gedaan heb tot dusver. In de meeste gevallen neem ik belangrijke beslissingen in mijn leven weloverwogen en denk ik er goed over na.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Toch wel een 8. Ik ben goed gezond, lekker fit en heb alles wat mijn hartje begeerd. Als ik wat wil hebben, dan ben ik in de financiële mogelijkheden om het te kopen.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Laat de auto eens staan en stap een keer op de fiets om te genieten van onze prachtige provincie met haar mooie fietspaden. Niet alleen het Hogeland is mooi maar Westerwolde en Bourtange zijn bijvoorbeeld ook prachtige plaatsen om een keer te bezoeken of het Lauwersmeergebied.
Maar het mooiste plekje van onze provincie, vind ik Peertil bij Stedum. In het voorjaar kun je daar heerlijk genieten van de vogels, grutto’s, tureluurs, kieviten enz. enz.. Dat in combinatie met blauwe luchten en mooie wolkenpartijen, schitterend.
Maar ook Middelstum heeft verborgen schoonheden hoor. Zo heb ik laatst een foto gemaakt in het Oude Gangetje. Ik ben zo vaak in Middelstum geweest maar dit had ik nog nooit gezien. Zo zie je maar weer dat je nog dagelijks verrast kunt worden door mooie plekjes in onze prachtige provincie. Als je er maar oog voor hebt!