Heerlijk hè, zo’n weekje vakantie?
Een week vrij van school is altijd welkom maar vakantie is een heel groot woord. Wanneer je start met een nieuwe groep dan moet je altijd even acclimatiseren, even wennen aan elkaar. Dit vreet energie en geldt voor beide kanten. Ik trek nu ongeveer 8 weken op met groep 6. Een leuke groep maar ook hierin zitten leerlingen die je wel bezig weten te houden. Koppie er bij houden dus.
En er is nog het nodige te doen thuis. Tegenwoordig moeten we groepsplannen en groepsoverzichten aanleggen en bijhouden. Ik gebruik vooral de vakanties hiervoor om te zorgen dat deze plannen en overzichten actueel blijven. En hier gaat best wel tijd in zitten. Er moet veel genoteerd worden aangaande de leerlingen. Omtrent hun thuissituatie, of ze (externe) hulp nodig hebben of niet. Wanneer je als onderwijzer later ter verantwoording wordt geroepen wanneer de ontwikkeling van een kind achter blijft dan heb je een document om op terug te kunnen vallen. Maar het is een tijdrovend proces.
Daarnaast ben ik het 2e jaar ingegaan van de cursus tot Gedragsspecialist. In de ruim 15 jaar dat ik inmiddels in het onderwijs zit, heb ik geleerd hoe met kinderen om te gaan. Maar je komt schrijnende gevallen tegen, kinderen met bijzonder lastige thuissituaties. Hierdoor kunnen ze zich niet goed ontwikkelen. Ik wil er graag voor die kinderen zijn, ze oppeppen, een veilig gevoel geven zodat ze zich weer happy voelen. Maar dit is natuurlijk ook een groepsproces waarin de hele klas mee moet gaan.
De schoolvakanties gebruik ik dus ook om opgebouwde studieachterstanden goed te maken. Misschien kan ik hier later nog wat mee. Ik ben nu 75% meester en de overige 25% van mijn tijd druk doende met de individuele leerling met zijn of haar problemen. Misschien dat ik dit later om kan buigen en dat ik in de nabije toekomst hier iets mee mag doen. Ook daarom volg ik deze cursus.
Wat maakt leraar zijn zo’n mooi vak?
Vroeger, toen ik nog jeugdleider was bij de voetbal vereniging Middelstum, vond ik het al leuk om met kinderen om te gaan. Na de HAVO wist ik op den duur niet goed wat te worden, welk vak te kiezen. Mijn zuster Hilleen staat voor de klas en die heeft mij aangeraden om naar de PABO te gaan. Ik heb haar advies opgevolgd. Op de PABO was het niet altijd rozengeur en maneschijn. Vakken als breien en haken waren niet echt aan mij besteed, maar met behulp van mijn beide oma’s heb ik mij er toch doorheen weten te slaan, haha.
Als je voor de klas staat is dat in het begin ook onwennig. Maar in de loop der jaren ontwikkel je je vanzelf. Een glimlach te voorschijn toveren op het gezicht van een leerling, hem of haar helpen in de ontwikkeling en zodoende klaar stomen voor de toekomst, dat geeft mij doorgaans een heel voldaan gevoel.
Had je vroeger ooit gedacht meester te worden?
Nee man, toen ik een jaar of 11,12 was, droomde ik er van, net als veel van mijn leeftijdsgenoten, om profvoetballer te worden. Ik heb nog een proefwedstrijd gespeeld bij het Jeugdplan Noord Nederland van de KNVB onder 15 jaar. Ik ben daar samen met mijn toenmalige jeugdleider Henk Medema naar trainingen toe geweest. Ik was in die tijd een ietwat fragiele, lange vent. Ik had al snel door dat profvoetballer worden er niet in zou zitten. En daar ik altijd wel een klik met kinderen had, besloot ik om meester te worden.
In mijn eerste jaren voor de klas, ben ik in het diepe gegooid. Ik werkte 3 dagen in de week op de lagere school in Zuidwolde en had groep 6, 7 en 8 onder mijn hoede. Alles op orde hebben en goed organiseren viel destijds niet altijd mee en toen dacht ik ook wel eens van: ‘waar ben ik in vredesnaam aan begonnen?’ Ik werd ook niet echt goed begeleid in die tijd. Gelukkig is dit later allemaal goedgekomen. Ik werk nu inmiddels al weer 15 jaar met veel plezier aan de Christelijke basisschool ’t Kompas in Lewenborg.
Zijn de leerlingen in een kleine 20 jaar onderwijstijd veranderd?
Ze zijn veel mondiger geworden. Dit wijd ik aan de invloed van de televisie, computers, mobiele telefoons en de sociale media. Vroeger werden ze wat dat betreft minder afgeleid. Er werd toen ook veel meer buiten gespeeld en werden kinderen niet zoals nu uitgekozen om mee te spelen wanneer ze bijv. een Playstation 4 in hun bezit hebben.
Mijn groep 6 is ook een pittige groep. Het aantal scheidingen in de samenleving neemt toe en dit kun je merken aan de kinderen in de klas. Het valt mij op dat ik relatief veel jongens in de klas heb zitten die zonder vader worden opgevoed. Dat is deze kinderen aan te zien. Soms ben ik er psycholoog bij. Ik ga dan ook regelmatig met de ouders aan de babbel om bepaalde zorgen die ik over een leerling heb met hen te delen. Maar af en toe is er ook nog wel tijd hoor om gewoon les te geven, haha…
Je hebt vast wel speciale leerlingen meegemaakt?
Ik heb ooit een meisje in mijn klas gehad die toch wel regelmatig op school gepest werd. Ze had PDD-NOS, een gedragsstoornis die vaak leidt tot communicatieve en sociale problemen. Drie jaar nadat ze bij ons van school gegaan is, hoorde ik dat ze onder een vrachtwagen gekomen was en als gevolg daarvan overleden is. Dat greep mij toen best wel aan. Haar moeder heeft een boek over haar leven geschreven en daaruit kwam naar voren dat ze vaak gepest werd; eigenlijk heeft ze hier min of meer een rotleven door gehad. Ik kan heel slecht tegen pesten in de klas. Dit is dan ook de manier om mij over de rooie te krijgen. Dan hebben ze aan mij een hele minne, dat redden ze dan ook niet.
Nog een bijzondere leerling die ik gehad was een jongen die bekend stond als heel moeilijk. Toch wist ik met hem dat jaar een vertrouwensrelatie op te bouwen en had een fijn jaar met hem. Het is soms ook de kunst om je als leraar kwetsbaar op te stellen. Ik vertel tijdens het kringgesprek op de maandagmorgen dan ook vaak over mijn eigen ervaringen met mijn kinderen. Je merkt dat de leerlingen dat weten te waarderen.
Kun je iets meer over je hoogte- en dieptepunten in het onderwijs vertellen?
Mijn mooiste jaren in het onderwijs waren de 4 jaren dat ik voor groep 8 heb gestaan. Je hebt dan toch wat meer vrijheid om ter voorbereiding op het voortgezet onderwijs wat bijzondere dingen te doen. Zo nodigde ik bijvoorbeeld iemand uit die over drugs en drugspreventie kon vertellen of de leerlingen volgden EHBO- cursussen. Het instuderen van de musical en het schoolkamp waren natuurlijk ook altijd een hoogtepunten. Ik ging graag met de leerlingen naar mijn favoriete eiland Schiermonnikoog. Heerlijk om de kinderen op deze wijze kennis te laten maken met de natuur.
Met mijn ex-collega Tom de Boer organiseerde ik op de laatste vrijdag voor de herfstvakantie een darttoernooi voor de leerlingen van groep 7 en 8 en hun ouders. Ik babbelde dit toernooi dan aan elkaar. Met Tom organiseerde ik ook regelmatig gezellige ouderavonden en schoolreisjes.
Een onderwijsdip heb ik niet echt gehad al moet ik wel zeggen dat alles wat er omheen komt aan groepsplannen en overzichten mij wel eens tegenstaat. En dat ik nu de enige mannelijke leerkracht op school ben, vind ik ook wel jammer. Maar dat heeft ook wel zijn voordelen hoor, mijn vrouwelijke collega’s zorgen goed voor mij. Van huis uit ben ik de enige jongen uit een gezin van 4 kinderen. Voeg daarbij het feit dat ik 2 dochters heb en je kunt rustig stellen dat ik wel gewend ben om met vrouwen om te gaan, haha…
Komen ervaringen uit het populaire boek ‘Meester Mark draait door, ten onder in het onderwijs’ jou bekend voor?
Ik moet zeggen dat ik dit boek van Mark v/d Werf in één ruk uitgelezen heb. Mark was verslaggever bij het AD maar vond het op zijn 35e mooi geweest, hij had zin in wat anders. Hij besloot leraar te worden en ging de verkorte PABO opleiding volgen. Hij schreef heel mooie verslagen maar daarmee leer je natuurlijk nog niet wat het is om voor de klas te staan. Na de opleiding kwam hij terecht op de Rotterdamse Augustinusschool. Hij beleefde een vliegende start maar ging uiteindelijk ten onder. Binnen twee jaar was hij afgebrand. Misschien nog niet eens aan het lesgeven zelf maar aan alle administratieve rompslomp er om heen zoals groepsplannen e.d.. En hier loop ik natuurlijk ook wel eens tegenaan.
Daar Mark journalist is geweest kan hij zijn ervaringen in het onderwijs natuurlijk bijzonder leuk verwoorden. Zo maar een passage uit het boek: “Ik ben ook een politieagent die –geregeld tevergeefs- losgeslagen leerlingen in de hand probeert te houden. Meer dan eens moet ik twee juffen én de directeur optrommelen om een jongen (die zijn vinger opstak en ‘fuck you, meestertje’ riep) met stoel en al het lokaal uit te laten tillen.”
Heb je nog leuke onderwijsanekdotes?
Ik vertelde je al eerder dat ik vroeger wel over mijn dochters vertelde in de klas. Tegenwoordig kom ik ook wel eens oud-leerlingen tegen die zich dit nog heel goed kunnen herinneren. ‘En hoe is het nu met Manouk en Charon?’, vragen ze mij dan. Ook kunnen ze zich bepaalde schoolreisjes of voetbaltoernooien nog heel goed herinneren. Of het feit dat ik altijd voorlas uit ‘Snuf de Hond’. Dit doe ik overigens nog steeds. Deze tic zal ik wel van meester Zuidhof overgenomen hebben die ons vroeger ook altijd uit Snuf voorlas.
En ik kom zo langzamerhand op een leeftijd, in december word ik 44, dat ik kinderen in de klas krijg waarvan ik de ouders nog lesgegeven heb. Zo heb ik nu een jongen van 10 jaar in de klas wiens vader van 27 jaar ik nog les gegeven heb… Het is een dikke bliksem, ik herken veel van zijn vader, haha.
Ben je V.V. Middelstum’s topscoorder aller tijden?
Dat zou best eens kunnen maar dat weet ik niet hoor. Ik heb van mijn 7e t/m mijn 27e gevoetbald. Ik heb al met al aardug wat goals gescoord, denk ik. Bij de senioren had ik er toch regelmatig wel seizoenen bij dat ik er 15 tot 20 goals inschoot. Maar misschien heeft Henk Medema er nog wel veel meer ingelegd, dat zou ook heel goed kunnen. Tegenwoordig houden ze alles bij, dat was vroeger natuurlijk wel anders.
Mis je het voetballen?
Het zelf voetballen, het fysieke gebeuren zeg maar, wel. Vooral in het begin was het heel erg afkicken. Deze pijn is in de loop der jaren wel wat gesleten natuurlijk, ik begeef mij nu ik in Groningen woon, ook veel minder op de voetbalvelden. Het gemis gaat dan snel van je af. Af en toe kom ik nog wel eens in Middelstum om een wedstrijdje van het 1e mee te pikken.
Kun je in het kort iets meer over je voetbalcarrière vertellen?
Toen ik 20 jaar was, haalde Jos Bolt mij bij het eerste waarin ik tot mijn 27e heb gevoetbald. Ik ben er door blessureleed ook een jaar tussenuit geweest. In de wedstrijd tegen Fit Boys knapte er iets in mijn knie. Het gebeurde tijdens de 2e zaterdag in oktober, dat weet ik nog heel goed. De rest van het seizoen was ik uitgeschakeld. Het volgende seizoen pakte ik de draad weer op en dat ging heel goed. Uit bij Friese Boys ging het weer mis, het was weer de 2e zaterdag in oktober. Wederom knapte er iets in mijn knie, toen was het einde oefening.
Maar het is niet alleen maar kommer en kwel hoor op voetbalgebied. Ik heb ook heel veel mooie dingen mee gemaakt. In de jeugd wonnen we met jongens als Ronnie Medema, Jan Jaap Zijlstra, Peter Goossen en Karsten Lalkens bijna al onze wedstrijden en werden regelmatig kampioen. Ook de twee promoties die ik in het eerste mee heb gemaakt zal ik nooit meer vergeten. In 1994 promoveerden we als periodekampioen naar de toenmalige 4e klas KNVB door in een beslissingswedstrijd met 2-2 gelijk te spelen tegen Stedum. Het was in de tijd dat Herman Hazeveld nog trainer was bij Middelstum. In de rust stonden we nog met 2-0 achter. In 1997 werden we onder leiding van Gerke Kersaan kampioen door in de kampioenswedstrijd uit tegen CSVB Scheemda met 8-0 te winnen.
Na mijn actieve carrière heb ik mij op het vrijwilligerswerk gestort bij de VV Middelstum. Zo zat ik in het hoofdbestuur en was wedstrijdsecretaris en omroeper. Ook was ik afgevaardigde vanuit het hoofdbestuur in het jeugdbestuur.
Heb je andere hobby’s?
Sinds kort heb ik een nieuwe hobby, hoewel nog in een pril stadium. Op de dinsdagavond ben ik tegenwoordig aan het survivallen in het survivalcomplex Groningen op het Zernikecomplex. Heel leuk om te doen en alle spieren worden gebruikt. Vroeger zat ik op biljarten in Middelstum maar daar ben ik door de cursus Gedragsspecialist mee gestopt. Ik ga nog twee keer per jaar naar stockcarraces en breng graag de nodige tijd met mijn dochters door.
Kun je iets meer over je gezin vertellen?
Sinds 2006 ben ik heel gelukkig met mijn lieve vrouw Jolanda. Uit een eerder huwelijk heb ik twee dochters. Manouk is inmiddels al weer 18 jaar en is na het VWO naar de Dansacademie gegaan. Ze wil graag van het dansen haar beroep maken. Mijn jongste dochter Charon is 16 jaar en zit op de HAVO in Delfzijl.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Als ik eenmaal in dromenland lig, dan vind ik het wel prima. Laat mij dan maar mooi slapen!
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik vind het mooi en bijzonder hoe jij je ‘Live your dream’ droom najaagt, mijn complimenten hiervoor. Ik mag je stukjes graag lezen en wens je veel succes op de door jouw ingeslagen wegen. Ik hoop nog lang van je schrijfwerk te mogen genieten…