Deze weken ben ik weer veelvuldig in de Sunsationfeesttent te vinden. Dat is altijd al een belevenis maar nu moet ik ook nog verplicht scherper zijn en blijven dan ik doorgaans ben tussen deze tentzeilen. Want door dagelijkse publicaties wordt er op je gelet, ben ik achter gekomen. Zo werd ik tijdens de eighties en nineties avond innig omhelsd door Jan Willem uit Westeremden. Die had enige uren van te voren de column ´De wereld als een feesttent´ gelezen waarin deze quote te lezen stond (en nu citeer ik even uit eigen werk): ‘Handen worden geschud, schouderklopjes uitgedeeld’. ‘Man, dat is lang geleden, alles goed?’ of ‘Mooi om je weer te zien’. Een innige omhelzing volgt.’ Het duurde even voor het kwartje viel bij mij. Ik mag geloof ik nog blij zijn dat JW de volgende zin uit de column niet tot uitvoering bracht: ‘En soms, als Cupido op scherp staat en als een echte scherpschutter schiet, gevolgd door een innige zoen.’ Dan had ik de poppen helemaal aan het dansen gehad. En het was al zo druk op de dansvloer. Dat bleef mij gelukkig bespaard, maar uitkijken dus!
De dag er op kon ik de verleiding en de lokroep van de feesttentnatuur ook niet weerstaan. Pieter Schollema had in de kleedkamer op het voetbalveld al voorspeld dat de lokroep van een vrijkaart hevig is. En dat bleek zo te zijn. Gelukkig wilde de oudste nog wel even mee, had ik in elk geval een goede smoes. ‘Ik moet op mijn ‘dochter’ letten’! En ondertussen vergaapte ik mij aan al het moois wat zich op en voor het podium afspeelde. Toen ik buiten even afkoelde kwam er iemand enthousiast op mij toe snellen. ‘Gait mooi hé, met die blogs van die!’ Ik moest even stevig nadenken wie ik voor mij had. Eerst dacht ik aan iemand uit de Westeremder enclave maar bij nader inzien bleek het om een inwoner van Stedum te gaan. Ook nu duurde het dus even weer een tijdje voor het kwartje viel, ik moet mij toch wat beter in mijn Facebookvrienden verdiepen. Maar na een boks (zo heet dat geloof ik, wanneer iemand je zijn gebalde bokshand toereikt met de bedoeling dat je die met je eigen bokshand middels een kleine bokstik beantwoordt) en een aangeboden biertje verder wist ik weer wie ik voor mij had. ‘Ik reageer dan wel nooit, maar ik lees je blogs altijd!’. ‘Gewoon blijven bloggen hoor!’, en na weer een boks verdwijnt Christoffer in de dansende menigte.
Even later werd ik aangesproken door iemand die mijn Lopster neven goed kent. Ik neem hem van top tot teen op en wacht gespannen af of het kwartje in mijn hersens zou gaan vallen. Tot dusver is dit helaas nog niet gebeurd maar wat niet is kan nog komen. Hij kent psycholoog in opleiding en fervent gastcolumnist Rob wel en is tevens een collega van Paul. Iets met ICT voor de DAL-gemeenten, zo kom ik te weten. Zonder biertje besloot ik maar weer de anonimiteit in de tent op te zoeken. Joey, die herkende ik dan weer wel natuurlijk, probeerde mij nog tot enige Dance moves te verleiden maar dat lukte hem beter bij ‘Kazan’ die weer volledig in het gebeuren opging. Mooi om te zien.
Woensdag begon het ook weer te kriebelen tijdens de jeugddisco. Gelukkig wilde de jongste wel mee. Ze had het net uitgemaakt met haar vriendje. ‘Ik ben nog niet toe aan een relatie’, sprak ze teder. Ze is overigens 7. Maar ik moest haar niet in de weg lopen want in de tent wachtte al weer een nieuw afspraakje. Dat heeft ze niet van mij. Na die tijd was ze heel enthousiast: ‘We hebben dezelfde karakters, rood is ook zijn lieverlingskleur.’ Verder werd het een rustige middag…..
En dat was maar goed ook want er is nog genoeg werk aan de winkel voor ik vanavond en vooral morgenavond tijdens de Hollandse avond weer naar Oosterburen afdaal of misschien is afdwalen een beter woord. Eerst maar eens alle Sunsation blogs nalezen om te voorkomen dat ik nogmaals in mijn eigen woordgrappen trap en daarna alle sociale mediavrienden die ik in de loop der maanden heb gescoord nog eens goed screenen zodat ik aankomend weekend niet weer schaapachtig allerlei mensen zit aan te kijken. Dat zal nog niet meevallen want inmiddels sta ik ‘dankzij’ Klaziena Werkman en Bushido ook op Samurai Diaries. Daar had ik nog nooit van gehoord maar zij plaatsten plompverloren ons interview op hun site. Net zo verrassend als het feit dat ik laatst het interview wat ik met Bonne Zijlstra mocht houden, teruglas op een site van de Nederlandse Antillen.
Het moet niet gekker worden dus! Mensen uit Middelstum en omstreken moet ik inderdaad kunnen herkennen daar heeft u helemaal gelijk in. Maar alle Antillianen en Aziaten? Dat gaat mij toch net iets te ver. Hoewel, zou Julia Zaytseva nog enig Aziatisch bloed in zich hebben? Haar zal ik toch zeker wel herkennen straks? En langs Lucas en Gea kan ik ongetwijfeld wel in alle anonimiteit lopen neem ik aan? En anders ook maar niet. Go with the flow, enjoy and behave. En help me af en toe even herinneren wie u bent mocht het kwartje niet direct vallen. Iets met Korsakoff of zo…